Opieka nad pacjentem z chorobą Alzheimera w warunkach domowych

Opisy przypadków

Choroba Alzheimera jest ogromnym wyzwaniem zarówno dla cierpiącej na nią osoby, jak i dla jej bliskich. Zmiana postrzegania otaczającego świata i osób znajdujących się wokół, zapominanie, nieradzenie sobie nawet z prostymi czynnościami są dla chorego trudne do zrozumienia i zaakceptowania. Podobnie jak dla opiekunów, którzy muszą się mierzyć z tym, że ich bliski nagle staje się kimś innym i nie ma na to wpływu. Pielęgniarka ma być wsparciem w chorobie nie tylko dla pacjenta, lecz także dla jego bliskich. Powinna dbać o komfort i bezpieczeństwo chorego, służyć opiekunom pomocą i radą, jak można rozwiązać problemy, które pojawiają się wraz z rozwojem choroby, zwłaszcza jeżeli rodzina decyduje się na opiekę nad pacjentem w domu.

Swoją pracę licencjacką poświęciłam opiece pielęgniarskiej nad pacjentami z chorobą Alzheimera, ponieważ w swojej wieloletniej pracy w domu pomocy społecznej spotykałam się z pacjentami, którzy cierpią na tę chorobę. Wielokrotnie widziałam ból i poczucie bezradności rodzin, zmęczenie fizyczne i psychiczne. Dla rodziny bardzo trudnym zadaniem jest zaakceptowanie faktu, że ich bliska osoba: mąż, żona, mama, tata, babcia, którą znają całe życie, z dnia na dzień staje się zupełnie innym człowiekiem. Bliscy tracą kontakt, nie umieją dotrzeć do świata chorego, którego nie potrafią zrozumieć.
W swojej długoletniej pracy spotkałam osoby, które wykonywały w życiu różne zawody: księgową, nauczyciela matematyki, sklepową, matkę zajmującą się wychowywaniem dzieci. Łączy je jedno: diagnoza trudnej choroby Alzheimera. Praca z takimi osobami nauczyła mnie, że w tej chorobie nie da się przewidzieć, co przyniesie jutro. 
Zadaniem pielęgniarki jest zadbać o komfort i bezpieczeństwo pacjenta, który nie jest niczemu winien. Pielęgniarka ma być towarzyszką, która i tak nie będzie zapamiętana przez swojego pacjenta.

Rola pielęgniarki w funkcjonowaniu pacjenta i jego opiekunów 

Z chorobą Alzheimera wiąże się wiele problemów i wyzwań, z którymi spotykają się opiekunowie i rodzina. Ta choroba potrafi być nieprzewidywalna. 
Trzeba mieć na uwadze bezpieczeństwo chorego zarówno w dzień, jak i w nocy. Istnieje wiele emocji, które wyraża chory. 
W pewnym momencie choroby istnieje potrzeba zwiększenia opieki, a w efekcie – podjęcie systematycznej pielęgnacji. W codziennym życiu oznacza to zmianę w funkcjonowaniu opiekunów, zaniedbywanie swoich potrzeb na rzecz opieki nad osobą chorą. Życie z chorym z diagnozą Alzheimera powoduje izolację społeczną, ciągły stres, w efekcie pojawia się nerwowość, zaniedbywanie własnego zdrowia, wpędzanie się w poczucie winy. Może to prowadzić do ograniczenia lub zerwania więzi społecznych i rodzinnych, trudności w funkcjonowaniu we własnym kręgu rodzinnym oraz pogorszenia sytuacji finansowej.
Badania wykazały, że samotna opieka nad pacjentem, bez pomocy struktur państwowych, jest najbardziej kosztowna. Brak odpoczynku opiekuna w ciągu dnia, brak wiedzy na temat prawidłowej opieki powodują pogorszenie stanu zdrowia chorego. 
Szerzenie informacji na temat charakteru choroby Alzheimera, jej przebiegu oraz obj...

Dalsza część jest dostępna dla użytkowników z wykupionym planem

Przypisy