Żywienie osób starszych w wybranych chorobach (cz. 1)

Sarkopenia

Sarkopenia jest chorobą mięśni. Jej następstwem mogą być upadki, złamania, niepełnosprawność ruchowa, a nawet śmierć [1]. Może mieć ona charakter pierwotny – związany z procesem starzenia się – lub wtórny – związany z chorobami przewlekłymi, spadkiem aktywności fizycznej i niedożywieniem. Niedobory żywieniowe wynikać mogą ze zmniejszonego apetytu będącego skutkiem zmian w gospodarce hormonalnej osób starszych, jak również z często występujących dolegliwości o podłożu fizycznym i psychicznym. Pogłębianie się niedoborów substancji organicznych, takich jak białka, cukry i tłuszcze, a także mikro- i makroelementów oraz witaminy D3 przyspiesza rozwój sarkopenii [2]. Stosowna do wieku podaż białka zapobiega zmniejszeniu masy i siły mięśniowej (ryc. 1), sprzyja również wchłanianiu wapnia, przez co potencjalnie spowalnia utratę masy kostnej [2, 3].

Istnieją dowody na to, że dostarczanie określonych aminokwasów (głównie leucyny) – oprócz utrzymania bezwzględnego poziomu spożycia białka – wiąże się z wyższą gęstością mineralną kości (BMD) kręgosłupa i przedramienia [4]. U osób starszych zwiększone zapotrzebowanie na białko wynika z często współwystępujących chorób przewlekłych i wiąże się ze wzmożonym katabolizmem białek z powodu zaostrzenia choroby, koniecznością przebywania w łóżku lub utratą apetytu. W normach żywienia dla populacji polskich seniorów zaleca się spożycie białka odpowiadające 15–20% dziennego zapotrzebo...